اُریگامی یک هنر سنتی و قدیمی است که امروزه کاربردهای زیادی پیدا کرده است. بهخاطر زیباییهای اُریگامی، این هنر در دهه 1990 کاربرد زیادی در معماری و طراحی خانهها، طراحی صنعتی و نورپردازی پیدا کرد. امروزه میتوان کاربردهای وسیعتر این هنر را در بسیاری جاها دید: از سایهبانهای جابجا شوندهی ورزشگاههای بزرگ، تا سطوح جمع و بازشوندهی صفحههای خورشیدی که در ماهوارهها و ایستگاههای فضایی برای جمع آوری انرژی خورشید بهکار میروند. بزرگی و گستردگی این وسایل، آنها را آسیب پذیر و جابجاییشان را دشوار میکند؛ اما به کمک فن کاغذ و تا، این رویهها را در بسته هایی کوچک جا داده و نگهداری میکنند تا تنها بههنگام نیاز باز شوند و مورد استفاده قرارگیرند.
اُریگامی، هنر یا علم ساختن اشیا با تاکردن کاغذ است. اُریگامی در زبان ژاپنی از دو عبارت ori بهمعنی " تا کردن" و kami بهمعنی " کاغذ" گرفته شدهاست. این سرگرمی معمولا بهعنوان هنر سنتی مردم ژاپن شناخته میشود، اما در حقیقت چینیها پیش از ژاپنیها کاغذ را اختراع کردند و با این اختراع جدید سرگرمیهایی را برای جشنهای خود فراهم کردند. این هنر به مرور زمان در کشورها و مناطق مختلف شناخته شد و امروزه یکی از پرطرفدارترین سرگرمیهای مردم دنیاست.
مرغ عشق برای اولین بار در اواخر سال ۱۷۰۰ میلادی به صورت گله¬های وحشی در استرالیا مشاهده شد که تعداد افراد این گله¬ها به هزاران قطعه می¬رسید. نام انگلیسی مرغ عشق «باجریگار» از کلمه بومی Betcherrygah گرفته شده است که این لغت در زبان بومیان استرالیا به معنی «غذای خوب» می¬باشد و شاید علت این تسمیه بدان جهت بوده است که وجود این پرنده در منطقه ای دلیل وفور نعمت و غذای فراوان در آن منطقه بوده است
، زیرا که این پرنده در شرایط مناسب غذایی به شدت زاد و ولد نموده و گله¬های بزرگی به وجود می¬آورد. این پرنده برای اولین بار در سال ۱۸۰۵ توسط «جورج شاو» مدیر جانور شناسی موزه طبیعی بریتانیا شناسایی شد و در سال ۱۸۳۲ طبیعی دان « موزه لینه» که «یوهان واگلر» نام داشت توضیحاتی در باره مرغ عشق منتشر کرد. در سال ۱۸۴۰میلادی، زیست شناسی به نام «جان گولد» این پرنده را از استرالیا خارج کرد و به انگلستان برد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتیهای زیادی دست به کار انتقال این پرندگان به اروپا، مخصوصاً انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتیها مرغ عشقها را در دستههای چند ده هزارتایی حمل میکردند. در طول سفر چند هفتهای، فقط تعداد اندکی از آنان سالم به اروپا میرسیدند. به زودی این پرنده اهلی شد و از طریق انگلستان به تمام دنیا منتقل شد. در سال ۱۸۴۶ برای اولین بار وارد کشور فرانسه شد و هشت سال بعد یعنی در سال ۱۸۵۴ طبیعی دان فرانسوی «جان دلون» مقاله¬ای در خصوص تکثیر، تغذیه و نگهداری مرغ عشق منتشر کرد. در سال ۱۸۵۹ نویسنده آلمانی «کارل بوله» در نشریه پرنده شناسی آلمان مقاله مفصلی در باره مرغ عشق منتشر کرد. از نوشته های «بوله» چنین بر می آید که مرغ عشق در آن زمان در تمامی شهرهای بزرگ آلمان به عنوان حیوان خانگی رایج بوده است و بنا به گفته او مرغ عشق برای اولین بار در سال ۱۸۵۵ درشهر برلین آلمان توسط «گرفین شورین» تکثیر یافت. مرغ عشق از سال ۱۸۶۰ به بعد در تمامی باغ وحش¬های آلمان وجود داشته و با موفقیت تکثیر و پرورش یافته است. طی ۵۰ سال، واحد¬های عظیم تجاری به وجود آمدند که هزاران قطعه از این پرنده کوچک را برای دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می¬کردند. در اواخر قرن نوزدهم واردات مرغ عشق به ارقام غیر قابل تصوری رسید. بنابر نوشته های «دبراسای» تنها در سال ۱۸۹۴ واردات پرندگان زنده به بنادر فرانسه بالغ بر یک میلیون و دویست هزار قطعه بوده که در آن، واردات مستقیم به انگلستان و آلمان منعکس نشده است.
برای مشاهده متن کامل اینجا کلیک کنید.
یکی از مشکلات جدی محیط زیست که
امروزه بشر در اکثر نقاط جهان با آن درگیر است، باران اسیدی میباشد. باران
اسیدی به پدیدههایی مانند مه اسیدی و برف اسیدی که با نزول مقادیر قابل
توجهی اسید از آسمان همراه هستند، اطلاق میشود.
باران هنگامی اسیدی
است که میزان PH آب آن کمتر از 5،6 باشد. این مقدار PH بیانگر تعادل
شیمیایی بوجود آمده میان دیاکسید کربن و حالت محلول آن یعنی بیکربنات (
HCO3 ) در آب خالص است.
باران اسیدی دارای نتایج زیانبار
اکولوژیکی میباشد و وجود اسید در هوا نیز بر روی سلامتی انسان اثر مستقیم
دارد. همچنین بر روی پوشش گیاهی تأثیرات نامطلوبی میگذارد.
بقیه در ادامه مطلب.
ادامه مطلب ...